Nigdzie nie można uzyskać informacji na ten temat. Może by tak sanepid lub PIP to sprawdził?

Art. 161 par. 2 kodeksu karnego penalizuje zachowanie osób, które wiedząc, że są dotknięte chorobą zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, narażają bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą. W takiej sytuacji grozi kara pozbawienia wolności od trzech miesięcy do lat pięciu. Przestępstwo to jest ścigane z urzędu. Przepis ten został zmieniony nowelizacją specustawy o COVID-19 z 31 marca 2020 r., znacznie zaostrzając karalność czynu. Pierwotnie bowiem górny pułap pozbawienia wolności wynosił jedynie rok. Dodano też drugi typ kwalifikowany w art. 161 par. 3 k.k. – przewidujący, że w przypadku narażenia na zarażenie wielu osób sprawca czynu podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Przy czym pojęcie „wiele osób” powinno się rozumieć zazwyczaj jako minimum 10 osób.
 

Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny w zakładzie pracy, jest on też zobowiązany informować pracowników o występujących w nim zagrożeniach dla ich życia i zdrowia. Niewątpliwie wystąpienie zakażeń w firmie wpływa na poziom takich zagrożeń, dlatego zatajenie informacji na ten temat może rodzić odpowiedzialność cywilną, wykroczeniową, a nawet karną, jeśli wpływa ono na poziom ryzyka. Pracodawca po uzyskaniu informacji na ten temat natychmiast powinien podjąć działania ograniczające ryzyko zakażenia pracowników. Zgodnie z art. 283 par. 1 k.p. naruszenie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest zagrożone grzywną w wysokości od 1 tys. do 30 tys. zł. Ponadto także na podstawie art. 48a ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi za niedostosowanie się do zaleceń służb sanitarnych pracodawcom mogą grozić kary finansowe nawet do 30 tys. zł. Gdy zaniechania pracodawców mogą doprowadzić do rozprzestrzeniania się epidemii, muszą oni także się liczyć z odpowiedzialnością karną, nawet do ośmiu lat pozbawienia wolności. Należy tu też brać pod uwagę przestępstwa związane z obowiązkiem zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom przez osoby odpowiedzialne za bhp opisane w art. 220 kodeksu karnego, a także przepis dalej idący, tj. art. 165 k.k., który mówi o odpowiedzialności za sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia poprzez dopuszczenie do rozprzestrzeniania się epidemii i szerzenia się choroby zakaźnej (tu właśnie jest zagrożenie karą pozbawienia wolności do lat ośmiu). Przestępstwem jest też narażenie innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, przy czym wystarczy tu sam fakt wytworzenia stanu narażenia na niebezpieczeństwo i dla przyjęcia, że zostało ono dokonane nie jest konieczne nastąpienie skutku śmiertelnego czy choroby współpracowników. Z art. 120 k.p. dodatkowo wynika, że to pracodawca w pierwszej kolejności odpowiada za szkody wyrządzone przez pracownika podczas wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych i dopiero po naprawieniu szkody przysługuje mu roszczenie regresowe do pracownika – i to zazwyczaj w ograniczonej wysokości. Pracodawca może zatem odpowiadać w takiej sytuacji za naprawienie szkód powstałych przez zarażonego pracownika na podstawie art. 415 k.c. Wobec pracodawcy mogą być wysuwane również roszczenia o zadośćuczynienia za cierpienia lub krzywdę wywołane zakażeniem SARS-CoV-2 na podstawie art. 445 par. 1 k.c. Przebieg COVID-19 i jego późniejsze powikłania są bowiem u niektórych osób na tyle poważne, że szukanie możliwości zadośćuczynienia za doznanie ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego wydaje się być w pełni uzasadnione. Pracodawca naraża się więc na odpowiedzialność odszkodowawczą wobec pozostałych pracowników jeżeli, dojdzie do transmisji choroby. COVID-19 może mieć poważne powikłania, które stanowić będą szkodę na osobie w rozumieniu art. 444 k.c., stosowanego tu odpowiednio na podstawie art. 300 k.p. Poza tym pracodawca, który ma wiarygodną informację o objawach pracownika mogących świadczyć o zachorowaniu na COVID-19 i ją zignoruje, naraża się na odpowiedzialność wykroczeniową z art. 283 par. 1 k.p., tj. na karę grzywny od 1 tys. do 30 tys. zł. Wykroczenie to popełni ten, kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bhp.
 

Czy to prawda, że nowe przypadki covid są w Biurze Obsługi Klienta? Czy kliencji-mieszkańcy, którzy ostatnio tam byli zostali o tym poinformowani i poddani testom? Czy BOK/urząd został zamknięty do czasu przetestowania pozostałych pracowników, którzy mieli kontakt z osobami zakażonymi?

Cała promocja już ponoć była w kwarantannie przez covid. Kto teraz?