Wtorek, 19.03.2024 173

 

Pliki cookies 05:28
Serwis korzysta z plików cookies i innych technologii automatycznego przechowywania danych do celów statystycznych, realizacji usług i reklamowych. Korzystając z naszych stron bez zmiany ustawień przeglądarki będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji na temat zarządzania plikami cookies znajdziesz w Polityce prywatności.
Reklama
Baltic Home
Baseny ogrodowe, materace i akcesoria - sklep NajlepszeBaseny.pl

Ratusz w Jaworze

Ratusz w Jaworze po raz pierwszy wymieniany jest w dokumencie dotyczącym tkaczy z 1373 roku. Obiekt związany z działalnością rady miejskiej najprawdopodobniej istniał jednak już wcześniej.

Ratusz w Jaworze © Paweł Sasiela

W dokumencie pochodzącym z 1300 roku, opatrzonym pieczęcią z herbem miasta, pojawia się bowiem wzmianka o rajcach. Natomiast pierwsze znane przedstawienie jaworskiego ratusza, pochodzi z 1563 roku. Znaleźć je można na epitafium  rodziny Rühnbaumów. W latach 1392-1394, na ratuszowej wieży umieszczonych zostało osiem posągów rycerzy ufundowanych przez radę miejską. Przedstawiały m.in. króla Czech Wacława IV, księcia jaworskiego Bolka II Małego oraz księcia świdnickiego Henryka II.

Z inicjatywy burmistrza Ambrożego Gerlacha, w 1537 roku, nastąpiła przebudowa ratuszowej wieży. Kierował nią mistrz Peter Klinger.  Wieża otrzymała wówczas hełm i galeryjkę dla straży. Siedemnaście lat później zaczęła pełnić funkcję strażnicy. W 1617 roku jaworski ratusz został przebudowany. Niestety, już w następnym roku wybuchła wojna trzydziestoletnia, która nie oszczędziła obiektu. W jej trakcie, w latach 1618-1648, dwadzieścia cztery pociski trafiły w wieżę ratusza. W 1696 roku Martin Krübel starą kopułę wieży wymienił na nową. Niespełna dziesięć lat później, w roku 1705, w trakcie kolejnego remontu ratusza, tym razem uszkodzonego przez uderzenie pioruna, odnaleziono skrzynię z dokumentami, pięcioma srebrnymi kielichami i trzema misami. Przekazano je klasztorowi bernardyńskiemu.

W 1786 roku Karl Gottlieb Göldner wykonał i zamontował nową kopułę na wieży. Sześćdziesiąt lat później nastąpiła gruntowna przebudowa ratusza. W 1884 roku zainstalowano nowy mechanizm zegara. Znana jest dokładna data kolejnego zniszczenia obiektu - 12 marca 1895 roku - gmach ratusza strawił pożar. W latach 1895-1897 miała miejsce jego odbudowa, prowadzona niemalże od podstaw, według projektu Gutha. W jej ostatnim roku ufundowano także witraże w sali rajców, wykonane w Königliche Glasmalerei Institut w Berlinie. 22 listopada 1897 roku nastąpiło oddanie nowego budynku ratusza do użytku. W 1926 roku w ratuszowej wieży powstał skarbiec. Na lata 1937-1939, za burmistrza Tschapego, przypadł kolejny remont ratusza, w trakcie którego Sternagel z Wałbrzycha, wykonał freski na elewacji zewnętrznej, a schody i podłogi korytarzy wyłożono kunickim marmurem. W 1939 roku mechaniczny mechanizm zegara zastąpiono elektrycznym. Z kolei w 1947 roku zmieniono pokrycie kopuły wieży, co kosztowało 25 000 zł. W kolejnym roku, uchwałą z 30 czerwca, Miejska Rada Narodowa przeznaczyła 285 000 zł na naprawę zegara. Trzy lata później dokonano naprawy przeciekającego dachu. W 1965 roku wykonano nową elewację.

Najważniejszą salą, znajdującą się na drugim piętrze ratusza, jest sala rajców, w której odbywają się obrady Rady Miejskiej. Dostojność miejsca, jakże ważnego dla jaworskiego samorządu, podkreślają witraże, umieszczone w dużych oknach. Wykonane zostały w Königliche Glasmalerei Institut w Berlinie. W sali rajców znajdują się również ozdobne, obciągnięte skórą, fotele i krzesła, z tłoczonym herbem Jawora na zapleckach, przeznaczone dla przewodniczących rady. Pozostali radni zasiadają natomiast w ławach z tapicerowanymi siedziskami. Znajdujące się w sali rajców okna są takie same, jeśli chodzi o wielkość i podziały. Na jednym z witraży przedstawiona jest m.in. panorama miasta wraz z herbami Jawora i Księstwa Jaworskiego (biało-czerwona szachownica).

Bibliografia:
M. Szkiłądź, Z dziejów jaworskiego ratusza, [w:] Z dziejów jaworskiego ratusza, Jawor 1997, s. 5-9.
B. Skoczylas-Stadnik, Sala rajców, [w:] Z dziejów jaworskiego ratusza, Jawor 1997, s. 9-21.