Dzieje kościoła są równie burzliwe jak dzieje miasta, przez pewien czas, w latach 1563-1650, należał on do protestantów. Okna Świątyni zdobią witraże pochodzące z drugiej połowy wieku XIX.
Kościół powstawał w dwóch etapach. W latach 1267-1290 budowniczowie stosowali jeszcze rozwiązania romańskie. Natomiast w wieku XIV dokonano rekonstrukcji świątyni, rozbudowując ją w zgodzie z zasadami wczesnego stylu gotyckiego. Kształt, jaki kościół otrzymał w drugim etapie zachował się do dzisiaj, w niemal niezmienionej formie.
Stojący pod chórem organowym, naturalnej wielkości posąg św. Marcina, przedstawionego w szatach biskupich z infułą na głowie i pastorałem w ręce, jest najstarszą kamienną rzeźbą w świątyni, datowaną na XIV wiek. Na postumencie widnieje napis "St. Martine Ora pro nobis!" - św. Marcinie módl się za nami.
Na tympanonie nad wejściem do prezbiterium mieści się płaskorzeźba św. Marcina i żebraka. Na sklepieniu nawy południowej, znajdują się malowidła z drugiej połowy XV wieku. Na końcu nawy północnej, w kaplicy mariackiej, mieści się epitafium Hansa Sapiensa ze sceną Ukrzyżowania i wyrytą datą 1362, mogący być najstarszym tego typu zabytkiem w Europie Środkowej. Z kolei mieszczące się obecnie w kościele, barokowe oraz rokokowe ołtarze, konfesjonały, ambony oraz rzeźby figuralne na filarach, datowane są na XVII-XVIII wiek.
